Litera Ш (sha) cyrylicy jest powszechnie akceptowana w informatyce teoretycznej jako symbol iloczynu sh uffle, który daje algebrę tasowania. ta sama litera jest również używana do oznaczenia grupy Tate-Shafarevich, ale nie jestem pewien, czy to naprawdę standard (list został wprowadzony przez Casselsa dopiero w 1990 roku w 1962 roku zamiast TS, patrz poniżej Komentarz KCD).

Czasami, na przykład tutaj, symbol hiragany よ jest używany do oznaczenia osadzania Yoneda.

Czasami twierdzi się, że $ \ varnothing $ dla pustego zestawu zostało wprowadzone przez Bourbaki za pomocą duńskiej i norweskiej litery.

EDYCJA:

Źródłem jest autobiografia Weila, cytowana w zbiorze Jeffa Millera, dotycząca początków wyrażeń matematycznych:

André Weil (1906-1998) mówi w swojej autobiografii, że był odpowiedzialny za symbol:

Mądrze zdecydowaliśmy się opublikować część ustanawiającą system notacji dla teorii mnogości, zamiast czekać na szczegółowe omówienie, które miało A oto nadeszła pora, aby raz na zawsze skorygować te zapisy i rzeczywiście te, które zaproponowaliśmy, a które wprowadziły szereg modyfikacji do dotychczas używanych notacji, spotkały się z powszechną aprobatą. Dużo później mój udział w tych dyskusjach przyniósł mi szacunek mojej córki Nicolette, kiedy nauczyła się symbolu Ř pustego zestawu w szkole i powiedziałem jej, że osobiście odpowiadałem za jego przyjęcie. Symbol pochodzi z alfabetu norweskiego, który był mi znany tylko w grupie Bourbaki.

Cytat powyżej pochodzi ze strony 114 książki André Weil's The Apprenticeship of a Mathematician, Birkhaeuser Verlag, Bazylea -Boston-Berlin, 1992.

Istnieje kilka symboli niealfabetycznych, najbardziej znanym jest znak całki $ \ int $ i Weierstrass $ P $ -function $ \ wp $ . Co prawda ich pochodzenie to litery alfabetu łacińskiego, ale są to specjalne stylizowane symbole i, o ile wiem, nie ma dla nich kodu komputerowego w standardowych zestawach znaków komputerowych. Ściśle mówiąc, nie należą do żadnego alfabetu. $ \ wp $ naśladuje pismo Weierstrass. Symbole $ \ part $ dla częściowej pochodnej i $ \ infty $ również należą do tej listy.

Są też matematycy, którzy używają liter cyrylicy, na przykład John Milnor użył dla pewnej standardowej funkcji geometrii hiperbolicznej, ale trudno ją nazwać „powszechnie akceptowaną”. Л to pierwsza litera w imieniu Łobaczewskiego (Лобачевский). Widziałem inne używane litery cyrylicy, ale znowu nie jest to „powszechnie akceptowane”.

Ciekawym przypadkiem jest „litera” $ \ nabla $ jest zwykle używany do gradientu. Najwyraźniej nie jest to litera z żadnego alfabetu i nazywa się ją „Nabla”, co jest greckim słowem oznaczającym fenicki instrument muzyczny. Zobacz symbol Nabla. W przeciwieństwie do $ \ wp $ jest on zawarty w standardzie Unicode.

Cyrylica Ш (sha) jest - z oczywistych względów patrząc na wykres) również używana do oznaczenia „funkcji” (cóż, jest to rozkład, jeśli chcesz być wybredny) podaną przez sumę całek przemieszczenia funkcji Diraca-delta, patrz https://en.wikipedia.org/wiki/Dirac_comb